Στις πράσινες πολιτικές και την άμεση εφαρμογή τους προκειμένου να αντιμετωπιστούν κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με τον πρωτογενή τομέα αναφέρθηκε ο γραμματέας του ΚΟΣΜΟΥ και ευρωβουλευτής των Πρασίνων, Πέτρος Κόκκαλης, κατά τη διάρκεια του 12ου Περιφερειακού Συνεδρίου Ανάπτυξης (RGC) στην Πάτρα, που είναι το μεγαλύτερο Συνέδριο Περιφερειακής Ανάπτυξης στην Ελλάδα.
«Χρειαζόμαστε πολιτική αλλαγή. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με κυβερνήσεις που επιμένουν να κάνουν ό,τι έκαναν τα τελευταία 30 χρόνια, δηλαδή να αγνοούν την επιστημονική πραγματικότητα και να σπαταλούν πόρους, όχι μόνο φυσικούς, αλλά και κοινοτικούς, στη διατήρηση ενός status quo που καταρρέει κοινωνικά, πολιτικά και κλιματικά», σημείωσε κατά την τοποθέτησή του ο κ. Κόκκαλης.
«Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) αφορά το 1/3 του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού. Είναι η παλαιότερη και σπουδαιότερη κοινή ευρωπαϊκή πολιτική. Μέσω της ΚΑΠ έρχονται περίπου 20 δισ. ευρώ κάθε επταετία σε επιχορηγήσεις και παρ’ όλα αυτά έχει μειωθεί η έκταση της καλλιεργούμενης γης, η αξία του παραγόμενου προϊόντος και έχει ερημώσει η ύπαιθρος. Κάτι κάνουμε λάθος», τόνισε και πρόσθεσε: «Το 75% των αγροτών δεν ενημερώνεται για την ΚΑΠ, σκοπίμως, για να μπορεί το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να λειτουργεί με αδιαφάνεια, πελατειακά, πίσω από κλειστές πόρτες, δίχως κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για την πραγματικότητα της αγροτικής παραγωγής, την επιβίωση των αγροτών και την υγεία των καταναλωτών».
Αναφερόμενος στο θέμα του «πρασινίσματος» της ΚΑΠ, ο κ. Κόκκαλης επεσήμανε πως «ο υπουργός έχει το θράσος να λέει ότι για τις πρόσφατες διαδηλώσεις των αγροτών φταίνε οι Πράσινοι λόγω ΚΑΠ. Οι Πράσινοι ήταν οι μόνοι που καταψήφισαν την ΚΑΠ. Την ΚΑΠ που έφερε και υπερψήφισε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ανήκει και η Νέα Δημοκρατία. Τώρα ζητούν αναθεώρηση, αφότου βγήκε όλη η αγροτική Ευρώπη στους δρόμους».
«Στη χώρα μας δεν έχει γίνει καν ο Εθνικός Στρατηγικός Σχεδιασμός», υπογράμμισε ο κ. Κόκκαλης και κατέληξε: «Οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου έχουν επιτρέψει την εισαγωγή φθηνών αγροτικών προϊόντων, από τρίτες χώρες, τα οποία παράγονται χωρίς προδιαγραφές, με φθηνή ή ακόμα και καταναγκαστική εργατική εργασία, με ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων, την ίδια ώρα που οι Ευρωπαίοι αγρότες ασφυκτιούν λόγω του υψηλού κόστους ενέργειας, λιπασμάτων και αγοράς σπόρων. Ζητείται θάρρος αν θέλουμε να αλλάξουμε αυτό το σύστημα».
